9/4/2022 : VK Heuvel-Lo – FC Cappuchaajn Kortenberg : 4-0
De Belgische voetbalpyramide is een complex gegeven. Kort samengevat zijn er 9 niveaus in de “reguliere” voetbalpyramide: de 2 hoogste niveaus die volledig professioneel zijn, de 3 “nationale” niveaus daaronder die in wezen de drie hoogste amateurreeksen zijn (in praktijk is enkel de hoogste van die 3 reeksen volledig nationaal en eerder een overgang tussen amateurs en professioneel voetbal), en daaronder heb je per provincie nog 3 of 4 niveaus. Dat is wat betreft de “reguliere” reeksen, maar daarnaast bestaat nog een lappendeken aan bonden die elk hun eigen competities organiseren. Het gaat dan bijvoorbeeld om bedrijfsvoetbal, er zijn bonden die eerder een politieke kleur hebben (hoewel dat eerder in een ver verleden zo was), er zijn streekgebonden competities, sommige steden hebben hun eigen voetbalverbond (waarin in de praktijk ook clubs van net buiten de stad spelen), … Al deze competities worden wel eens neerbuigend “cafévoetbal” genoemd, en inderdaad sommige clubs in deze competities zijn ook effectief gevormd in een kroeg. Een betere en eervollere benaming is “recreatief voetbal” of “liefhebbersvoetbal”.
Om het nog wat complexer te maken zijn sommige van die verbonden op hun beurt lid van de KBVB of van Voetbal Vlaanderen wat op zijn beurt eigenlijk de Vlaamse amateurvleugel van de Belgische Voetbalbond is. Sommige van die liefhebbersverbonden hebben een eigen stamnummersysteem, maar in sommige gevallen kent de Belgische Voetbalbond ook stamnummers toe aan die verbonden en de aangesloten clubs als de verbonden aangesloten zijn bij Voetbal Vlaanderen. Sommige andere liefhebbersverbonden, zoals bijvoorbeeld het KLVVB Melle of het VLVB (regio Kortrijk-Waregem-Harelbeke-Oudenaarde-Deinze) staan volledig los van de Kon. Belgische Voetbalbond en van Voetbal Vlaanderen en opereren volledig zelfstandig. Het aantal verbonden die een eigen competitie organiseren is erg hoog, te lang om op te noemen.
De wedstrijd van vandaag was er eentje uit het KBLVB verbond afdeling Brabant, waar de meeste clubs uit de regio Leuven-Diest-Aarschot-Tienen komen. Een paar clubs van buiten de regio zochten toch aansluiting, zo was het Brusselse team Tornooiveld Evere ooit actief in dit verbond, maar die club lijkt niet meer te bestaan. Dit verbond is aangesloten bij Voetbal Vlaanderen, en dus krijgen de aangesloten clubs ook een stamnummer van de Belgische Voetbalbond, doch men werkt hier met irreguliere stamnummers los van het “reguliere” stamnummersysteem. Bestemming vandaag was VK Heuvel-Lo, uit de Leuvense deelgemeente Kessel-Lo, waar de halve finale van de verbondsbeker op het programma stond. Heuvel-Lo, uit de hoogste afdeling van het verbond, nam het op tegen FCC Kortenberg, dat uit de derde afdeling van het verbond komt. Ik had Heuvel-Lo al eens bezocht zo’n 20 jaar geleden en herinnerde me hoe het veld als het ware op een heuveltje lag, met de kantine nog iets hoger dan het terrein, en een groot beeld van Jezus aan het kruis pal naast het terrein. Ik had best zin om Jezus te zien en dit opmerkelijke terrein een bezoekje te brengen na al die jaren.
VK Heuvel-Lo werd opgericht in 1969, althans dat zei de kantine-uitbater me. Opmerkelijk is dat in diezelfde kantine een groot doek hangt waarop “established seventy-three” staat, maar de kantine-uitbater zei dat dat foutief was en de club wel degelijk opgericht werd in 1969, en dus eigenlijk het predicaat “Koninklijk” kan aanvragen (dit kan je als club in België aanvragen als je 50 jaar bestaat). De club speelt al al die jaren op dezelfde locatie aan de straat Wimmershof in Kessel-Lo. Liefhebbersclubs komen en gaan vaak, maar sommige clubs, zoals Heuvel-Lo, bestaan al erg lang. Het hebben van een eigen terrein en kantine helpt natuurlijk om de club draaiende te houden en van bescheiden inkomsten te voorzien. Overigens, wat betreft die irreguliere stamnummers voor recreatieve clubs die indirect bij de KBVB aangesloten zijn, Heuvel-Lo heeft zo bij de KBVB stamnummer R42047.
Vanaf het station van Leuven is het een behoorlijk lange wandeling tot aan het terrein van Heuvel-Lo. Het terrein ligt dan ook ver buiten het verstedelijkte centrum van Kessel-Lo. Onderweg passeer je nog het oude stadion van Daring Leuven, 1 van de clubs die opging in de fusieclub OH Leuven ; het stadion is nu een atletiekstadion met daarnaast nog enkele terreinen voor liefhebbersclubs die men het “Boudewijnstadion” noemt. Ik wandelde dit sportcomplex voor de wedstrijd toch maar voorbij, om de aftrap van het bekertreffen tussen Heuvel-Lo en Cappuchaajn Kortenberg niet te missen. Naarmate je het veld van Heuvel-Lo nadert wordt de omgeving steeds landelijker, met heel veel open ruimte en veel groen, en niet zo veel bewoning op enkele villa’s na.
Via een klein wegje, amper breed genoeg voor een auto, bereikte ik het veld van Heuvel-Lo. Een parking leidde omhoog naar het veld dat inderdaad wat hoger ligt dan de straat. Het veld zelf helt trouwens ook ietwat, het doel aan de kant van de parking en kantine ligt ietsje lager dan het doel aan de overkant van het veld. De kantine zelf ligt nog iets hoger, nabij de cornervlag. Via nog een lichtjes omhoog lopend paadje bereik je de kleedkamers in een barak-achtig gebouw los van de kantine. Er is ook een toilet dat echter wel extreem basic is en ik niet echt met plezier zou gebruiken. Het ademde allemaal wel het amateursfeertje uit dat bij liefhebbersvoetbal past. Naast de kantine is er een wandelpad langs die lange zijde van het veld, met enkele bankjes voor wandelaars die hier de rust komen zoeken. Van hier kijk je naar beneden naar het veld en zou je een prima zicht op de wedstrijd kunnen hebben, ware het niet dat enkele boomtakken het zicht ietwat belemmeren. In een klein paadje links heb je dan het beeld van Jezus aan het kruis dat ik me nog herinnerde van mijn eerdere bezoek aan dit veld zo’n 20 jaar geleden. In mijn herinnering was dit een vrij groot beeld, maar het bleek nu een vrij klein beeldje te zijn, nog deels verborgen achter boomtakken. Ik had me het beeld groter herinnerd ; ofwel herinnerde ik me dit foutief, ofwel is het Jezusbeeld in de loop der jaren door een kleiner exemplaar vervangen. Maar desondanks, dit veld heeft toch iets aparts. Overigens, aan de andere lange zijde is er niets dan een kleine helling met gras naar de lager gelegen straat, en achter het doel ver van de kantine is er ook niets.
Voor de eerste helft positioneerde ik me net naast de dug-outs. Ongeveer 20 à 25 mensen kwamen opdagen voor dit bekertreffen, de meesten keken toe van buiten de kantine “boven” het veld, of van achter het doel nabij de kantine.
Lange tijd gebeurde er weinig in de eerste helft. Al meteen viel op dat, naast het feit dat het veld niet helemaal vlak ligt, het veld er ook extreem hobbelig bijlag. Goed voetbal was op dit veld dan ook onmogelijk, bij een simpele pass botste en stuiterde de bal in alle richtingen. Er vielen ook de nodige slechte passes te noteren, of dit aan het niveau van liefhebbersvoetbal lag en/of aan het extreem moeilijk bespeelbare veld, laat ik hier even in het midden. De bezoekers uit Kortenberg, die in een lagere reeks spelen dan Heuvel-Lo, lagen zeker niet onder en kregen 1 van de weinige kansen vroeg in de wedstrijd. Een speler kon op doel af gaan maar besloot recht op de thuisdoelman. Rond het half uur dreigde ook Heuvel-Lo voor het eerst met een voorzetschot overhoeks naar de linkerbenedenhoek, kort bij de tweede paal deviëerde een ploegmaat de bal nipt naast. Net daarna opende Heuvel-Lo dan toch de score met een schot in de rechterbenedenhoek: 1-0. Op dat moment niet helemaal verdiend, want de bezoekers waren zeker de evenknie tot op dat moment.
Heuvel-Lo drukte dan echter even door. Een verdediger van Kortenberg liet de bal liggen, waarna een Heuvel-Lo-speler van zeer dicht kon uithalen overhoeks naar de verste paal. De bal miste het doel nipt, het was me niet duidelijk of de doelman de bal nog had geraakt of niet.
Kort voor de rust werd het dan toch 2-0: een speler van Heuvel-Lo kon op doel af, de doelman van Kortenberg kwam uit, maar de Heuvel-Lo-speler passte de bal slim opzij naar een ploegmaat die volgde en in het lege doel kon trappen. 2-0.
Heuvel-Lo drukte nu even door, en na slecht verdedigend werk bij Kortenberg kon een speler alleen op doel af. Oog in oog met de doelman trapte hij overhoeks tegen de rechterpaal. De doelman van Kortenberg moest ook nog een schuin schot onschadelijk maken.
Ruststand 2-0, na een eerste helft waarin Kortenberg lange tijd de evenknie was maar in het laatste kwartier Heuvel-Lo toch de match in handen zag nemen.
Overigens kon ik tijdens de eerste helft al even proeven van de gemoedelijkheid van liefhebbersvoetbal. Omdat ik naast de dug-out stond, kon ik een praatje slaan met de wisselspelers en met enkele spelers die vandaag niet op het veld stonden. Nog tijdens de eerste helft werd al bier vanuit de kantine richting dug-out gebracht (er lagen nochtans flessen water klaar), en 1 van de mensen met wie ik sprak kon zich de naam van de tegenstander en het exacte niveau waarin zijn ploeg Kortenberg speelde al even niet meer herinneren. Van enige rivaliteit of spanning tussen de wisselspelers van beide teams viel ook niets te merken, dit had de gemoedelijkheid van een vriendschappelijke wedstrijd eerder dan van een halve finale van de verbondsbeker.
Bij het begin van de tweede helft ging ik even vanaf het hoger gelegen pad aan de overkant kijken, maar uitstekende boomtakken belemmerden het zicht toch ietwat, en al snel keerde ik terug naar mijn plekje van de eerste helft net naast de dug-out.
Kortenberg kreeg een kans om terug in de wedstrijd te komen: een speler legde de bal mooi terug naar een ploegmaat die van niet zo ver van doel kon uithalen maar zijn schot over zag gaan.
Iets later maakte Heuvel-Lo een definitief einde aan de Kortenbergse finaledromen: een collectieve aanval resulteerde in een wel erg hoog voorzetschot (of moet ik zeggen “voorzetlob”?) vanop links, de bal viel aan de tweede paal net goed opdat een ploegmaat de bal maar binnen te tikken had. 3-0, wedstrijd gespeeld.
Ietsje later kon een speler van Heuvel-Lo alleen op de doelman af, een mooie ren ondanks de botsende en stuitende bal, tot de laatste verdediger van Kortenberg hem neerhaalde. Penalty, maar vreemd genoeg geen rode kaart. Ook de scheidsrechter was dus van bedenkelijk niveau, of had medelijden en vond de strafschop al voldoende als straf. De penaltynemer van Heuvel-Lo verraste het publiek met een mooie panenka in het midden van het doel, terwijl de Kortenbergse doelman een hoek had gekozen. Ook in het “cafévoetbal” zie je soms mooie doelpunten. 4-0.
De Kortenbergse doelman moest even later al de 5-0 voorkomen en, na enorm slecht uitverdedigen, kon een Heuvel-Lo speler op doel schieten, de bal ging nipt over.
4-0 was dus de eindstand, en Heuvel-Lo plaatste zich zo voor de bekerfinale van het verbond. Cappuchaajn was zeker het eerste half uur de evenknie en verdedigde zich moedig, maar uiteindelijk kon de kwalificatie van Heuvel-Lo zeker verdiend genoemd worden.
Na de wedstrijd trof ik weer de gemoedelijke sfeer die het liefhebbersvoetbal eigenlijk best mooi maakt. Spelers en supporters lagen op het veld en in het gras op de kleine helling die naar boven naar de kantine leidt te genieten van de lentezon met drankjes, en van enige rivaliteit of spanning was wederom niets te merken. In de kantine vertelde de barman me over de lange geschiedenis van Heuvel-Lo, en iemand van Cappuchaajn probeerde me warm te maken voor een bezoek aan de club op de dag van hun eetfestijn. De gezellige sfeer beviel me erg, en dat maakte het soms wel erg slechte voetbal helemaal goed. Of dat slechte voetbal eigen is aan het liefhebbersvoetbal weet ik niet, feit is wel dat de grasmat ook geen goed voetbal toeliet. Ik betwijfel of dit veld in het “reguliere” (niet-liefhebbers)voetbal zou goedgekeurd worden, maar ook dat past wel in het sfeertje van voetballen puur om het plezier. Deze ervaring maakt me alleszins nieuswgierig om ook het niveau en de sfeer in andere liefhebbersverbonden eens te proeven.
Op de lange wandeling terug naar het station van Leuven nam ik dit keer wél de tijd om het sportcomplex te bezoeken waar Daring Leuven ooit voetbalde. Daring ging samen met Stade Leuven en ZD Oud-Heverlee op in de huidige eersteklasser OH Leuven, maar het stadion ligt er nog steeds en doet nu dienst als atletiekstadion. De atletieksectie van Daring bestaat immers nog steeds. Naast het veld ligt een erg fraaie vrij grote tribune die voornamelijk uit zitplaatsen bestaat. Naast het atletiekstadion liggen nog een paar voetbalvelden waar andere liefhebbersclubs hun thuiswedstrijden spelen. Opvallend hier was dat op de kantine stukken tekst aangebracht waren uit het lied “Sweet Caroline”, dat in aardig wat stadions wordt grijsgedraaid.
Met een tevreden gevoel kon ik de terugreis aanvatten. Het liefhebbersvoetbal heeft zeker zijn charme en ik kijk er naar uit om ook in andere verbonden eens wat wedstrijdjes mee te pikken. Ik wens Heuvel-Lo ook veel succes in hun bekerfinale.
