29/7/2018 : STADE EVEROIS RC – LYRA-LIERSE BERLAAR 2-5 (EERSTE RONDE BEKER VAN BELGIË)
Terwijl in de hoogste afdeling de competitie net op gang is getrapt en clubs uit de amateurreeksen nog volop hun competitie voorbereiden, stond de eerste ronde van de Croky Cup, oftewel de Beker van België, op het menu. Er zaten enkele interessante groundhopmogelijkheden bij, zoals KAV Dendermonde of FC Tilleur, beiden in het bezit van een heerlijk oud stadion. Maar mijn oog viel op de affiche Stade Everois RC tegen Lyra-Lierse Berlaar. Omwille van het feit dat het voor Lyra-Lierse de eerste officiële wedstrijd met inzet was sinds het “rebranden” van K. Lyra TSV naar Lyra-Lierse.
Flashback naar vorig seizoen: K. Lierse SK, stamnummer 30 en 20 jaar geleden nog landskampioen, komt uit in afdeling 1B, de facto de tweede afdeling, en haalt daar de top-4 in het algemeen klassement. Dat geeft recht op deelname aan de playoff 2 om Europees voetbal (hier doen de nummers 7 tot en met 15 uit de hoogste reeks aan mee, vergezeld van de 3 hoogstgeklasseerde clubs uit 1B die niet promoveren). Maar donkere wolken pakken zich samen boven Lier: al maandenlang zijn er financiële problemen, met enkele spelersstakingen en achterstallige lonen tot gevolg. De Egyptische eigenaar van de club, Maged Samy, is zijn speeltje stilaan beu en wil niet nog eens bijpassen uit eigen kas. Er wordt in allerijl gezocht naar een overnemer en bijna wordt die ook gevonden. Maar de paar kandidaten haken op het laatste nippertje één voor één af, met als gevolg dat Lierse de laatste twee wedstrijden van het seizoen niet meer afwerkt en het faillissement aanvraagt. Het einde van een club die al meer dan 100 jaar bestond, meerdere landstitels en nationale bekers op het palmares had en een trouwe aanhang op de been bracht, was een feit.
Zoals wel vaker wordt gezocht naar een oplossing om de ziel van de teloorgegane club verder te doen leven gezocht. Met een nieuw stamnummer in de allerlaagste reeks, vierde provinciale, herstarten, bleek geen optie. Stadsgenoot Lyra, dat net kampioen werd in eerste provinciale en zo promoveert naar de derde amateurafdeling, lijkt een optie, en een deel van de harde kern van Lierse-fans groepeert zich onder de noemer “Lierse voor Altijd” en reikt de hand aan Lyra. Die zien het ook best zitten om die uitgestoken hand aan te nemen en te helpen om de ziel van Lierse te laten voortleven. Intussen wordt echter nog naar andere naburige clubs gekeken om te kijken of niemand naar Lier wil verhuizen om, na een naamswijziging, de plaats van het verdwenen Lierse SK in te nemen. Bij voorkeur een club in een ietwat hoge afdeling. Duffel leek even een optie maar bedankte voor de eer. Bij het bijna 30 km verderop gelegen Oosterzonen (uit Oosterwijk, deel van de gemeente Westerlo) is men echter wel geïnteresseerd in het idee. Oosterzonen speelt in de derde afdeling, dus eerste amateurklasse, en zit daar min of meer aan zijn limiet: met Westerlo speelt in de al niet heel grote gemeente al een club in het profvoetbal. Het idee om naar Lier te verhuizen en daar een “nieuw Lierse” vorm te geven, is de club erg genegen. Uiteindelijk kwam het tot een verhuis naar Lier, waarbij men ook de rechten op het logo én het stadion (“Het Lisp”) kocht.
Onder de supporters van het verdwenen Lierse SK heerst verdeeldheid. Veel supporters zijn het project-Oosterzonen erg genegen, maar een groep die-hards kan zich hiermee niet associëren. Deze club komt niet uit Lier, en wordt als een import/ersatz gezien. Deze mensen scharen zich achter het idee om de identiteit van Lierse op te nemen in Lyra. Uiteindelijk breken de restanten van Lierse SK de facto in tweeën: KFC Oosterzonen verhuist naar Het Lisp en neemt de naam Lierse Kempenzonen aan en zal starten in eerste amateur, Lyra verandert zijn naam naar Lyra-Lierse Berlaar (de Berlaar komt er op vraag van de KBVB bij omdat Lyra sinds de afbraak van het oude Lyrastadion noodgedwongen tijdelijk onderdak kreeg in buurgemeente Berlaar) en zal dra starten in derde amateurafdeling. Lyra past ook zijn logo aan en neemt de geel-zwarte kleuren van Lierse op in het logo, naast de rood-witte kleuren van Lyra. De supporters van Lierse zijn nu dus de facto verdeeld in drie kampen: zij die het project-Kempenzonen volgen, zij die voluit de kaart van Lyra-Lierse trekken, en mensen die de beide projecten wel een kans willen gunnen en voorlopig geen kant kiezen.
Dat Lyra-Lierse speelde dus met deze bekerwedstrijd zijn eerste wedstrijd met inzet sinds de opslorping van een deel van de nalatenschap van Lierse. Ik was best benieuwd hoeveel mensen hierop zouden af komen, en hoeveel mensen nu de kant van Lyra-Lierse zouden kiezen. Bovendien stond Stade Everois RC nog op mijn verlanglijstje om een bezoek te brengen. De keuze was dus gemaakt: ik trok richting het Parc St-Vincent, de thuishaven van Stade Everois RC.
In de marge: Lyra heeft zelf ook een historiek van meer dan 100 jaar, en kreeg bij oprichting het stamnummer 52. In 1972 fusioneerde Lyra al eens met Lierse, al was dat de facto meer een opslorping. Meteen maakte men een doorstart in de allerlaagste reeks, vierde provinciale, met een nieuw stamnummer: 7776. Lyra speelde toen nog in het prachtige old school Lyrastadion, dat ik kort voor de afbraak nog bezocht. Helaas moet de club noodgedwongen overleven in exile in Berlaar sindsdien. In 2017 verwezenlijkte Lyra een absolute primeur door als eerste club ooit in België een geschrapt stamnummer te kunnen recupereren: omdat de band met het oorspronkelijke stamnummer 52 kon aangetoond worden, schonk de KBVB Lyra officiëel haar stamnummer 52 terug. Een jaar later dus nam Lyra een deel van de identiteit van Lierse in zich op en veranderde de naam naar Lyra-Lierse Berlaar.
Stade Everois RC is een bescheiden club die nog niet zo heel lang bestaat. De club met stamnummer 9332 speelde aanvankelijk op de gemeentelijke sportterreinen aan de Avenue des Anciens Combattants, waar eigenlijk amper infrastructuur voor de toeschouwers is. Sinds enkele seizoenen heeft de club haar thuishaven in het Parc St-Vincent, waar voorheen RFC Evere speelde tot die met RUSA Schaerbeek fuseerden om de naam Crossing Schaerbeek weer nieuw leven in te blazen. Dat stadionnetje is an sich niet zo bijzonder, al is er 1 zittribune die best aardig is. Je hebt er een prima zicht op het veld en zit er lekker hoog en droog. Behalve die zittribune is er echter niets rondom het veld. Iets verderop ligt het clubhouse, een typische kantine met nog een terrasje (komt goed van pas in deze bloedhete zomer). Het is geen opmerkelijk stadionnetje, maar een hele verbetering vergeleken met de oude thuishaven van Stade Everois RC.
Al toen ik de bus uit stapte en het stadionnetje links zag liggen, hoorde ik gezangen. Het was duidelijk dat Lyra-Lierse dus aardig wat volk had meegebracht, want Stade Everois zelf heeft geen echte supporterskern (volgens wat ik hoorde na de wedstrijd gemiddeld 30 toeschouwers thuis, al is het niet zeker of dat correct is). De Lierse aanhang was bovendien voorzien van enkele spandoeken, waarvan een paar van het oude Lierse in het vertrouwde geel-zwart, een rood-wit Lyra spandoek, en toch ook meerdere spandoeken met het nieuwe logo en nieuwe naam van Lyra-Lierse op. Ik zag ook vrij veel t-shirts van de “nieuwe club”, meer dan het aantal mensen in geel-zwarte Lierse outfit of het (kleine) aantal mensen met een rood-witte Lyra-sjaal. Het leek er toch op dat iedereen zich al flink verzoend had met de nieuwe identiteit van deze club.
Toen de spelers het veld betraden klonken de verwachte gezangen “Lyra-Lierse!” (weer een teken dat men de nieuwe identiteit van de club toch lijkt te omarmen) maar bleek ook meteen dat Lierse Kempenzonen (dus het naar Lier verhuisde Oosterzonen) op weinig sympathie moet rekenen. Ik hoorde gezangen als “Wij zijn de ploeg van ’t stad, hoerenzonen kust m’n gat!” en “Oosterzonen hoerenzonen!”. Het is duidelijk dat Lyra-Lierse zich als een echte Lierse club ziet die de traditie van twee meer dan 100 jaar oude clubs uit de stad verderzet, terwijl Kempenzonen als een geïmporteerde club wordt gezien die eigenlijk niets met de stad Lier te maken heeft.
Wat me wel aangenaam verraste is dat de fans Lyra niet proberen uitwissen om van deze club al snel een Lierse 2.0 te maken. Dat is bij gelijkaardige gevallen wel eens anders geweest (wie in Lommel spreekt nog over Overpelt? Wie in Harelbeke spreekt nog over Ingelmunster? Hoe vaak hoorde je bij GBA nog over Germinal zingen?). Op de tonen van “No limit” van 2Unlimited werd eerst meermaals “Lyra Lyra Lyra” gezongen, en daarna “Lierse Lierse Lierse”. Ik vroeg de dame naast mij op de tribune, iemand die voorheen Lyra volgde (haar zoon speelt bij de club), wat zij van de situatie vond. Zij was heel positief. Geen gedoe over “fusiegedrocht” of zo, maar zij prees de ambiance die er nu heerste (dat zal voor de komst van de Lierse-fans allicht een stuk minder geweest zijn) en vindt het mooi dat twee oude rivalen nu door het voetbal verenigd zijn. Mooi om te horen, want al te vaak zijn voetbalfans nogal negatief over fusies (strict genomen is Lyra-Lierse geen fusie, maar U begrijpt wat ik bedoel). Hier lijkt men de “nieuwe” club Lyra-Lierse in de armen te sluiten, en inderdaad aan ambiance geen gebrek want de fans waren vocaal zeer aanwezig. Ik vermoed dat er een 200-tal toeschouwers waren, het kan iets minder of iets meer geweest zijn, maar zeker is dat het overgrote merendeel meegereisde Lierenaars waren.
Lyra-Lierse was in de eerste helft heer en meester, al duurde het wel enige tijd voor dat veldoverwicht zich in de score liet zien. Uiteindelijk gingen beide teams op het Everse kunstgras met een 0-1 score de rust in. Gezien Lyra-Lierse toch erg dominant was voor de rust leek het allemaal op een vlotte zege voor de Lierenaars uit te draaien, maar een beetje uit het niets kwam de thuisploeg kort na de rust op 1-1. De vreugde was van korte duur want Lyra-Lierse maakte er 1-2 van. Boeken toe, denk je dan, maar de eersteprovincialer toonde weerbaarheid en kwam een tweede keer langszij. 2-2 en als neutrale toeschouwer begin je dan ergens stiekem te hopen op het meest spannende einde denkbaar: strafschoppen. Echter, amper 2 à 3 minuten na de gelijkmaker kwam Lyra-Lierse weer op voorsprong: 2-3. Deze keer om de voorsprong niet meer uit handen te geven ; integendeel: de Lierenaars sneden meermaals door de Everse defensie en bouwden de voorsprong uit tot 2-5. Dat had zelfs 2-6 kunnen zijn, maar een Everse verdediger sprong zijn doelman nog eens bij op de doellijn en wist een grondscherend schot net voor de lijn te stoppen. Maar het was duidelijk dat de wedstrijd gespeeld was, Lyra-Lierse was gewoon sterker en sleepte een terechte zege uit de brand, al heeft Stade Everois zich goed verweerd. Maar de tegenpartij uit Lier was simpelweg te sterk. De score veranderde niet meer, en met een 2-5 zege gaat Lyra-Lierse naar de volgende ronde. De supporters op de tribune, bijna allen van Lyra-Lierse, hadden veel pret en zorgden voor de nodige decibels en ambiance, al is het me niet duidelijk waarom men “Het is een nacht” (Guus Meeuwis) en “Angels” (Robbie Williams), toch geen aan voetbal gerelateerde songs, inzette.
Iets in me doet vermoeden dat niemand bij Evere de nederlaag echt erg vindt. Ze boden goed weerwerk tot de 2-3 viel en de veer gebroken was, het was voor hen een zeer leerrijke match met het oog op de competitiestart (de ploeg is in voorbereiding op…) en vooral: de boekhouder kan zich in beide handen wrijven met een toeschouwersaantal dat allicht maar zelden gezien is bij de club. De Lyra-Lierse fans gingen ook niet massaal snel naar huis of terug richting supportersbus, maar bleven nog geruime tijd na de match hangen om de sfeer te verzorgen, te zingen, en drank te nuttigen. De financiën van de thuisploeg kunnen er maar wel bij varen.
Ik sprak ook na de match nog met enkele mensen. Ex-Lierse-fans die de kant van Lyra-Lierse kozen en zich duidelijk afkeren tegen Kempenzonen, met enkele uitzonderingen die voorlopig plannen smeden om beide “opvolgers” van Lierse te steunen. Maar bij een behoorlijk deel van de fans van Lyra-Lierse lijken behoorlijk negatieve gevoelens te heersen over die andere club die claimt dat ze een opvolger van Lierse zijn.
Ik sprak ook enkele mensen die supporterden voor Lyra (ze waren makkelijk herkenbaar aan de paar rood-witte sjaals in het gezelschap) en ook zij leken toch niet onenthousiast. Eentje was zelfs zeer enthousiast over de nieuwe identiteit van zijn club. Hij stelde dat deze club echt van Lier was en 200 jaar Lierse voetbaltraditie (zowel Lyra als Lierse waren meer dan 100 jaar oud) voortzet. Ook de ambiance die de van Lierse overgekomen fans meebrachten werd zeer gesmaakt, al uitte een enkele fan die van Lyra afkomstig was zijn voorzichtige zorgen rond hooliganisme. Maar zelfs hij leek, zij het voorzichtig, enthousiast. Het lijkt er in het eerste zicht toch op dat Lyra-Lierse voorlopig omarmd wordt door een groep fanatieke supporters, zowel mensen die voorheen voor Lierse supporterden als mensen die voorheen Lyra-fan waren. Als dit zo blijft kan van een geslaagd project gesproken worden.
Ik trok nadien nog even naar de Avenue des Anciens Combattants, waar Stade Everois dus vroeger haar thuismatchen speelde, net als enkele andere provincialers waaronder Istanbul76 Evere dat helaas niet meer bestaat. Het sportcomplex ligt er nog steeds en wordt ook nog steeds gebruikt, voornamelijk door clubs uit amateurbonden zoals ABSSA en Travailliste. Het complex huisvest ook clubs uit andere sporten, zowel outdoor als indoor (er is ook een sporthal). Ondermeer handbal en hockey worden hier ook gespeeld. Het voetbalveld zelf is heel erg basic, op een klein afdak dat mensen kans biedt om te schuilen voor de regen na, is er eigenlijk niets te zien behalve een veld met twee doelen. Stade Everois RC heeft zich flink verbeterd qua thuishaven, al is dit gemeentelijk sportveld natuurlijk wel voldoende voor liefhebbersploegen uit amateursportbonden.
